Page 275 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC

268 ΠΡΑΞΕΙΣ 10:46–11:13

46 τοÜ γίου πνεύµατος âκκέχυται. ¢κουον γ€ρ αÎτÀν λαλούντων γλώσ-

47 σαις καÈ µεγαλυνόντων τäν ϑεόν τότε ‚πεκρίθη å πέτρος. µήτι τä Õδωρ

κωλÜσαί δύναται τις τοÜ µ˜ απτισθ¨ναι τούτους οÑτινες τä πνεܵα τä
48 ‰γιον êλαβον καθ°ς καÈ ™µεØς. προσέταξεν τε αÎτοÌς απτισθ¨ναι âν

τÄ æνόµατι τοÜ κυρίου τότε šρώτησαν αÎτäν âπιµεØναι ™µέρας τινάς.
11 ¢κουσαν δà οÉ ‚πόστολοι καÈ οÉ ‚δελφοÈ οÉ îντες κατ€ τ˜ν Êουδαίαν
2 íτι καÈ τ€ êθνη âδέξαντο τäν λόγον τοÜ ϑεοÜ. καÈ íτε ‚νέβη πέ-

3 τρος εÊς Éεροσόλυµα διεκρίνοντο πρäς αÎτäν οÉ âκ περιτﵨς. λέγοντες

íτι πρäς Šνδρας ‚κροβυστίαν êχοντας εÊσ¨λθες καÈ συνέφαγες αÎτοØς.
4 , 5 ‚ρξάµενος δà å πέτρος âξετίθετο αÎτοØς καθεξ¨ς λέγων. âγ° ¢µην âν

πόλει Êόππù προσευχόµενος καÈ εÚδον âν âκστάσει íραµα καταβαØνον
σκεÜός τι ±ς æθόνην µεγάλην τέσσαρσιν ‚ρχαØς καθιεµένην âκ τοÜ οÎ-
6 ανοÜ καÈ ªλθεν Šχρις âµοÜ. εÊς £ν ‚τενίσας κατενόουν καÈ εÚδον
τ€ τετράποδα τ¨ς γ¨ς καÈ τ€ ϑηρία καÈ τ€ áρπετ€ καÈ τ€ πετειν€ τοÜ
7 οÎρανοÜ. ¢κουσα δà ϕων¨ς λεγούσης µοι ‚ναστάς πέτρε ϑÜσον καÈ

8 ϕάγε. εÚπον δέ µηδαµÀς κύριε íτι πν κοινäν « ‚κάθαρτον οÎδέποτε

9 εÊσ¨λθεν εÊς τä στόµα µου. ‚πεκρίθη δà µοι ϕων˜ âκ δευτέρου âκ

10 τοÜ οÎρανοÜ ƒ å ϑεäς âκαθάρισεν σÌ µ˜ κοίνου. τοÜτο δà âγένετο âπÈ

11 τρίς καÈ πάλιν ‚νεσπάσθη ‰παντα εÊς τäν οÎρανόν. καÈ Êδού âξαυτ¨ς

τρεØς Šνδρες âπέστησαν âπÈ τ˜ν οÊκίαν âν ­ ¢µην ‚πεσταλµένοι ‚πä
12 καισαρείας πρός µε. εÚπεν δà µοι τä πνεÜµά συνελθεØν αÎτοØς µηδàν

διακρίνόµενον ªλθον δà σÌν âµοÈ καÈ οÉ ãξ ‚δελφοÈ οÝτοι καÈ εÊσήλ-
13 ϑοµεν εÊς τäν οÚκον τοÜ ‚νδρός. ‚πήγγειλεν τε ™µØν πÀς εÚδεν τäν

v.46 ηκουον γαρ αυτων λαλουντων γλωσσαις και µεγαλυνοντων τον ϑεον τοτε απεκριθη ο , πετρος.
v.47 µητι το υδωρ κωλυσαι , , δυναται κωλυσαι τις του µη απτισθηναι τουτους οιτινες το πνευµα το
,
αγιον ελαβον ως καθως , , και ηµεις. v.48 προσεταξεν δε τε , , αυτους απτισθηναι , , εν τω

ονοµατι ιησου χριστου απτισθηναι του , , κυριου , , τοτε ηρωτησαν αυτον επιµειναι ηµερας

τινας. 11 v.2 και , , οτε δε ανεβη πετρος εις ιερουσαληµ ιεροσολυµα , , διεκρινοντο προς

αυτον οι εκ περιτοµης. v.3 λεγοντες οτι εισηλθες προς ανδρας ακροβυστιαν εχοντας εισηλθες , ,

και συνεφαγες αυτοις. v.4 αρξαµενος δε ο , , πετρος εξετιθετο αυτοις καθεξης λεγων. v.5 εγω

ηµην εν πολει ιοππη προσευχοµενος και ειδον εν εκστασει οραµα καταβαινον σκευος τι ως οθονην
µεγαλην τεσσαρσιν αρχαις καθιεµενην εκ του ουρανου και ηλθεν αχρι αχρις , , εµου. v.7 ηκουσα
δε και ϕωνης λεγουσης µοι αναστας πετρε ϑυσον και ϕαγε. v.8 ειπον δε µηδαµως κυριε οτι

παν , , κοινον η ακαθαρτον ουδεποτε εισηλθεν εις το στοµα µου. v.9 απεκριθη δε µοι , , ϕωνη
εκ δευτερου εκ του ουρανου α ο ϑεος εκαθαρισεν συ µη κοινου. v.10 τουτο δε εγενετο επι τρις
και παλιν , , ανεσπασθη παλιν απαντα εις τον ουρανον. v.11 και ιδου εξαυτης τρεις ανδρες
επεστησαν επι την οικιαν εν η ηµεν ηµην , , απεσταλµενοι απο καισαρειας προς µε. v.12 ειπεν
δε µοι , , το πνευµα µοι συνελθειν αυτοις µηδεν διακριναντα διακρινοµενον , , ηλθον δε συν

εµοι και οι εξ αδελφοι ουτοι και εισηλθοµεν εις τον οικον του ανδρος. v.13 απηγγειλεν δε τε , ,
ηµιν πως ειδεν [τον] τον , , αγγελον εν τω οικω αυτου σταθεντα και ειποντα αυτω , , αποστειλον

εις ιοππην ανδρας , , και µεταπεµψαι σιµωνα τον επικαλουµενον πετρον.