Page 276 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC
P. 276
11:14–27 ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 269
γγελον âν τÄ οÒκú αÎτοÜ σταθέντα καÈ εÊπόντα αÎτÄ πόστειλον εÊς
Êόππην νδρας καÈ µετάπεµψαι σίµωνα τäν âπικαλούµενον πέτρον. çς 14
λαλήσει ûήµατα πρäς σà âν οÙς σωθήσù σÌ καÈ πς å οÚκός σου. âν δà 15
τÄ ρξασθαί µε λαλεØν âπέπεσεν τä πνεܵα τä γιον âπ’ αÎτοÌς ¹σπερ
καÈ âφ’ µς âν ρχ¬. âµνήσθην δà τοÜ ûήµατος κυρίου ±ς êλεγεν 16
Êωάννης µàν âβάπτισεν Õδατι ͵εØς δà απτισθήσεσθε âν πνεύµατι γίú.
εÊ οÞν τν Òσην δωρεν êδωκεν αÎτοØς å ϑεäς ±ς καÈ µØν πιστεύσασιν 17
âπÈ τäν κύριον ÊησοÜν χριστόν âγ° δà τίς ¢µην δυνατäς κωλÜσαι τäν
ϑεόν. κούσαντες δà ταÜτα σύχασαν καÈ âδόξαζον τäν ϑεäν λέγοντες 18
ραγε καÈ τοØς êθνεσιν å ϑεäς τν µετάνοιαν êδωκεν εÊς
ων. οÉ µàν οÞν 19
διασπαρέντες πä τ¨ς ϑλίψεως τ¨ς γενοµένης âπÈ στεφάνú δι¨λθον éως
ϕοινίκης καÈ κύπρου καÈ ντιοχείας µηδενÈ λαλοÜντες τäν λόγον εÊ µ
µόνον Êουδαίοις. ªσαν δέ τινες âξ αÎτÀν νδρες κύπριοι καÈ κυρηναØοι 20
οÑτινες εÊσελθόντες εÊς ντιόχειαν âλάλουν πρäς τοÌς áλληνιστάς εÎαγ-
γελιζόµενοι τäν κύριον ÊησοÜν. καÈ ªν χεÈρ κυρίου µετ’ αÎτÀν πολύς 21
τε ριθµäς πιστεύσας âπέστρεψεν âπÈ τäν κύριον. κούσθη δà å λόγος 22
εÊς τ Âτα τ¨ς âκκλησίας τ¨ς âν Éεροσολύµοις περÈ αÎτÀν καÈ âξαπέ-
στειλαν αρναβν διελθεØν éως ντιοχείας. çς παραγενόµενος καÈ Êδ°ν 23
τν χάριν τοÜ ϑεοÜ âχάρη καÈ παρεκάλει πάντας τ¬ προθέσει τ¨ς καρ-
δίας προσµένειν τÄ κυρίú. íτι ªν νρ γαθäς καÈ πλήρης πνεύµατος 24
γίου καÈ πίστεως καÈ προσετέθη îχλος Éκανäς τÄ κυρίú. âξ¨λθεν δà 25
εÊς ταρσäν å αρνάβας ναζητ¨σαι σαÜλον. καÈ εÍρ°ν αÎτäν ¢γαγεν 26
αÎτόν εÊς ντιόχειαν âγένετο δà αÎτούς âνιαυτäν íλον συναχθ¨ναι âν τ¬
âκκλησίø καÈ διδάξαι îχλον Éκανόν χρηµατίσαι τε πρώτον âν ντιοχείø
τοÌς µαθητς χριστιανούς. âν ταύταις δà ταØς µέραις κατ¨λθον πä 27
Éεροσολύµων προφ¨ται εÊς ντιόχειαν. ναστς δà εÙς âξ αÎτÀν æνόµατι 28
v.16 εµνησθην δε του ηµατος του κυριου ως ελεγεν ιωαννης µεν εβαπτισεν υδατι υµεις δε απτισθη-
σεσθε εν πνευµατι αγιω. v.17 ει ουν την ισην δωρεαν εδωκεν αυτοις ο ϑεος ως και ηµιν πιστευσασιν
επι τον κυριον ιησουν χριστον εγω δε , , τις ηµην δυνατος κωλυσαι τον ϑεον. v.18 ακουσαντες
δε ταυτα ησυχασαν και εδοξασαν εδοξαζον , , τον ϑεον λεγοντες αρα αραγε , , και τοις εθνεσιν
ο ϑεος την µετανοιαν εδωκεν , , εις
ωην εδωκεν . v.20 ησαν δε τινες εξ αυτων ανδρες κυπριοι
και κυρηναιοι οιτινες ελθοντες εισελθοντες , , εις αντιοχειαν ελαλουν και προς τους ελληνιστας
ευαγγελιζοµενοι τον κυριον ιησουν. v.21 και ην χειρ κυριου µετ αυτων πολυς τε αριθµος ο πιστευ-
σας επεστρεψεν επι τον κυριον. v.22 ηκουσθη δε ο λογος εις τα ωτα της εκκλησιας της ουσης εν
ιερουσαληµ ιεροσολυµοις , , περι αυτων και εξαπεστειλαν αρναβαν [διελθειν] διελθειν , , εως
αντιοχειας. v.23 ος παραγενοµενος και ιδων την χαριν [την] του ϑεου εχαρη και παρεκαλει παντας
τη προθεσει της καρδιας προσµενειν τω κυριω. v.25 εξηλθεν δε εις ταρσον ο , , αρναβας , ,
αναζητησαι σαυλον. v.26 και ευρων αυτον , ηγαγεν αυτον , , εις αντιοχειαν εγενετο δε αυτοις
και αυτους , , ενιαυτον ολον συναχθηναι εν , , τη εκκλησια και διδαξαι οχλον ικανον χρηµατισαι
τε πρωτως πρωτον , , εν αντιοχεια τους µαθητας χριστιανους.
