Page 272 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC

10:4–18 ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 265

τ¨ς ™µέρας Šγγελον τοÜ ϑεοÜ εÊσελθόντα πρäς αÎτäν καÈ εÊπόντα αÎτÄ
κορνήλιε. å δà ‚τενίσας αÎτÄ καÈ êµφοβος γενόµενος εÚπεν τί âστιν κύ- 4
ιε εÚπεν δà αÎτÄ αÉ προσευχαί σου καÈ αÉ âλεηµοσύναι σου ‚νέβησαν

εÊς µνηµόσυνον âνώπιον τοÜ ϑεοÜ. καÈ νÜν πέµψον εÊς Êόππην Šνδρας 5
καÈ µετάπεµψαι σίµωνά çς âπικαλεØται πέτρος. οÝτος ξενίζεται παρά 6
τινι σίµωνι υρσεØ Å âστιν οÊκία παρ€ ϑάλασσαν οÝτος λαλήσει σοι τί σε

δεØ ποιεØν. ±ς δà ‚π¨λθεν å Šγγελος å λαλÀν τÄ κορνηλίú ϕωνήσας δύο 7
τÀν οÊκετÀν αÎτοÜ καÈ στρατιώτην εÎσεβ¨ τÀν προσκαρτερούντων αÎτÄ.
καÈ âξηγησάµενος αÎτοØς ‰παντα ‚πέστειλεν αÎτοÌς εÊς τ˜ν Êόππην. 8
τ¬ δà âπαύριον åδοιπορούντων âκείνων καÈ τ¬ πόλει âγγιζόντων ‚νέβη 9
πέτρος âπÈ τä δÀµα προσεύξασθαι περÈ ¹ραν éκτην. âγένετο δà πρό- 10
σπεινος καÈ ¢θελεν γεύσασθαι παρασκευαζόντων δà âκείνων âπέπεσεν

âπ’ αÎτäν êκστασις. καÈ ϑεωρεØ τäν οÎρανäν ‚νεúγµένον καÈ καταβαØνον 11
âπ’ αÎτäν σκεÜός τι ±ς æθόνην µεγάλην τέσσαρσιν ‚ρχαØς δεδεµένον καÈ

καθιέµενον âπÈ τ¨ς γ¨ς. âν Å Íπ¨ρχεν πάντα τ€ τετράποδα τ¨ς γ¨ς καÈ 12
τ€ ϑηρία καÈ τ€ áρπετ€ καÈ τ€ πετειν€ τοÜ οÎρανοÜ. καÈ âγένετο ϕων˜ 13
πρäς αÎτόν ‚ναστάς πέτρε ϑÜσον καÈ ϕάγε. å δà πέτρος εÚπεν µηδαµÀς 14
κύριε íτι οÎδέποτε êφαγον πν κοινäν « ‚κάθαρτον. καÈ ϕων˜ πάλιν 15

âκ δευτέρου πρäς αÎτόν ƒ å ϑεäς âκαθάρισεν σÌ µ˜ κοίνου. τοÜτο δà 16
âγένετο âπÈ τρίς καÈ πάλιν ‚νελήφθη τä σκεÜος εÊς τäν οÎρανόν. ±ς δà 17
âν áαυτÄ διηπόρει å πέτρος τί ‹ν εÒη τä íραµα ç εÚδεν καÈ Êδού οÉ Šνδρες
οÉ ‚πεσταλµένοι ‚πä τοÜ κορνηλίου διερωτήσαντες τ˜ν οÊκίαν σίµωνος
âπέστησαν âπÈ τäν πυλÀνα. καÈ ϕωνήσαντες âπυνθάνοντο εÊ σίµων å 18

âπικαλούµενος πέτρος âνθάδε ξενίζεται. τοÜ δà πέτρου âνθυµουµένου 19

v.4 ο δε ατενισας αυτω και εµφοβος γενοµενος ειπεν τι εστιν κυριε ειπεν δε αυτω αι προσευχαι σου
και αι ελεηµοσυναι σου ανεβησαν εις µνηµοσυνον εµπροσθεν ενωπιον , , του ϑεου. v.5 και νυν
πεµψον ανδρας εις ιοππην ανδρας , , και µεταπεµψαι σιµωνα τινα τον ος , , επικαλουµενον

επικαλειται , , πετρον πετρος , , . v.6 ουτος ξενιζεται παρα τινι σιµωνι υρσει ω εστιν οικια παρα

ϑαλασσαν ουτος , λαλησει , σοι , τι , σε , δει , ποιειν , . v.7 ως δε απηλθεν ο αγγελος
ο λαλων αυτω τω , , κορνηλιω , , ϕωνησας δυο των οικετων αυτου , , και στρατιωτην ευσεβη
των προσκαρτερουντων αυτω. v.8 και εξηγησαµενος αυτοις , , απαντα αυτοις απεστειλεν αυτους
εις την ιοππην. v.10 εγενετο δε προσπεινος και ηθελεν γευσασθαι παρασκευαζοντων δε αυτων

εκεινων , , εγενετο επεπεσεν , , επ αυτον εκστασις. v.11 και ϑεωρει τον ουρανον ανεωγµενον
και καταβαινον επ , , αυτον , , σκευος τι ως οθονην µεγαλην τεσσαρσιν αρχαις δεδεµενον , ,

και , , καθιεµενον επι της γης. v.12 εν ω υπηρχεν παντα τα τετραποδα και ερπετα της γης και
τα , , ϑηρια , , και , , τα , , ερπετα , , και , , τα , , πετεινα του ουρανου. v.14 ο δε

πετρος ειπεν µηδαµως κυριε οτι ουδεποτε εφαγον παν κοινον και η , , ακαθαρτον. v.16 τουτο
δε εγενετο επι τρις και ευθυς παλιν , , ανεληµφθη ανεληφθη , , το σκευος εις τον ουρανον.
v.17 ως δε εν εαυτω διηπορει ο πετρος τι αν ειη το οραµα ο ειδεν και , , ιδου οι ανδρες οι απε-
σταλµενοι υπο απο , , του κορνηλιου διερωτησαντες την οικιαν του σιµωνος επεστησαν επι τον
πυλωνα.