Page 148 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC
P. 148

9:20–33                         ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ                                  141


            εÚπεν δà αÎτοØς ͵εØς δà τίνα µε λέγετε εÚναι ‚ποκριθεÈς δà å πέτρος 20
            εÚπεν τäν χριστäν τοÜ ϑεοÜ.         å δà âπιτιµήσας αÎτοØς παρήγγειλεν µη- 21

            δενÈ εÊπεØν τοÜτο. εÊπ°ν íτι δεØ τäν υÉäν τοÜ ‚νθρώπου πολλ€ παθεØν 22
            καÈ ‚ποδοκιµασθ¨ναι ‚πä τÀν πρεσβυτέρων καÈ ‚ρχιερέων καÈ γραµ-
            µατέων καÈ ‚ποκτανθ¨ναι καÈ τ¬ τρίτù ™µέρø âγερθ¨ναι.                     êλεγεν δà 23
            πρäς πάντας εÒ τις ϑέλει æπίσω µου âλθεØν ‚παρνησάσθω áαυτäν καÈ
            ‚ράτω τäν σταυρäν αÎτοÜ καθ’ ™µέραν καÈ ‚κολουθείτω µοι.                      çς γ€ρ 24

            ‹ν ϑέλù τ˜ν ψυχ˜ν αÎτοÜ σÀσαι ‚πολέσει αÎτήν çς δ’ ‹ν ‚πολέσù τ˜ν
            ψυχ˜ν αÎτοÜ éνεκεν âµοÜ οÝτος σώσει αÎτήν. τί γ€ρ ²φελεØται Šνθρω- 25
            πος κερδήσας τäν κόσµον íλον áαυτäν δà ‚πολέσας « 
ηµιωθείς.                       çς 26
            γ€ρ ‹ν âπαισχυνθ¬ µε καÈ τοÌς âµοÌς λόγους τοÜτον å υÉäς τοÜ ‚νθρώ-

            που âπαισχυνθήσεται íταν êλθù âν τ¬ δόξù αÎτοÜ καÈ τοÜ πατρäς καÈ
            τÀν γίων ‚γγέλων. λέγω δà ͵Øν ‚ληθÀς εÊσίν τινες τÀν Áδε áστηκό- 27
            των οË οÎ µ˜ γεύσονται ϑανάτου éως ‹ν Òδωσιν τ˜ν  ασιλείαν τοÜ ϑεοÜ.

            âγένετο δà µετ€ τοÌς λόγους τούτους ±σεÈ ™µέραι æκτ° καÈ παραλαβ°ν 28
            τäν πέτρον καÈ Êωάννην καÈ Êάκωβον ‚νέβη εÊς τä îρος προσεύξασθαι.
            καÈ âγένετο âν τÄ προσεύχεσθαι αÎτäν τä εÚδος τοÜ προσώπου αÎτοÜ 29
            éτερον καÈ å ɵατισµäς αÎτοÜ λευκäς âξαστράπτων.                  καÈ Êδού Šνδρες 30
            δύο συνελάλουν αÎτÄ οÑτινες ªσαν µωσ¨ς καÈ šλίας.                   οË æφθέντες âν 31

            δόξù êλεγον τ˜ν êξοδον αÎτοÜ £ν êµελλεν πληροÜν âν Êερουσαλήµ. å 32
            δà πέτρος καÈ οÉ σÌν αÎτÄ ªσαν  εβαρηµένοι Õπνú διαγρηγορήσαντες
            δà εÚδον τ˜ν δόξαν αÎτοÜ καÈ τοÌς δύο Šνδρας τοÌς συνεστÀτας αÎτÄ.

            καÈ âγένετο âν τÄ διαχωρίζεσθαι αÎτοÌς ‚π’ αÎτοÜ εÚπεν å πέτρος πρäς 33
            τäν ÊησοÜν âπιστάτα καλόν âστιν ™µς Áδε εÚναι καÈ ποιήσωµεν σκην€ς
            τρεØς µίαν σοÈ καÈ µωσεØ µίαν καÈ µίαν šλίø µ˜ εÊδ°ς ç λέγει. ταÜτα δà 34



             v.20 ειπεν δε αυτοις υµεις δε τινα µε λεγετε ειναι αποκριθεις      ,  δε      ,  ο      ,  πετρος δε
            αποκριθεις ειπεν τον χριστον του ϑεου.  v.21 ο δε επιτιµησας αυτοις παρηγγειλεν µηδενι λεγειν
                                                                        ,
                                                                                      ,
                                                                               ,
            ειπειν      ,  ,   τουτο.  v.22 ειπων οτι δει τον υιον του ανθρωπου πολλα παθειν και αποδοκιµασθηναι

            απο των πρεσβυτερων και αρχιερεων και γραµµατεων και αποκτανθηναι και τη τριτη ηµερα αναστηναι
            εγερθηναι     ,  ,   .  v.23 ελεγεν δε προς παντας ει τις ϑελει οπισω µου ερχεσθαι     ελθειν      ,  ,
            αρνησασθω απαρνησασθω      ,  ,   εαυτον και αρατω τον σταυρον αυτου καθ     ,  ,   ηµεραν     ,  ,   και ακο-
            λουθειτω µοι.  v.24 ος γαρ εαν     αν     ,  ,   ϑελη την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην ος δ αν

            απολεση την ψυχην αυτου ενεκεν εµου ουτος σωσει αυτην.  v.27 λεγω δε υµιν αληθως εισιν τινες των
            αυτου ωδε      ,  ,   εστωτων     εστηκοτων     ,  ,   οι ου µη γευσωνται     ,   γευσονται     ,   ϑανατου εως αν ιδωσιν
            την  ασιλειαν του ϑεου.  v.28 εγενετο δε µετα τους λογους τουτους ωσει ηµεραι οκτω [και] και      ,  ,

            παραλαβων τον     ,   πετρον και ιωαννην και ιακωβον ανεβη εις το ορος προσευξασθαι.  v.30 και ιδου

            ανδρες δυο συνελαλουν αυτω οιτινες ησαν µωυσης µωσης      ,  ,   και ηλιας.  v.31 οι οφθεντες εν δοξη
            ελεγον την εξοδον αυτου ην ηµελλεν εµελλεν      ,  ,   πληρουν εν ιερουσαληµ.  v.33 και εγενετο εν τω

            διαχωριζεσθαι αυτους απ αυτου ειπεν ο     ,  ,   πετρος προς τον ιησουν επιστατα καλον εστιν ηµας ωδε

            ειναι και ποιησωµεν σκηνας τρεις µιαν σοι και µωσει     ,   µιαν µωυσει µωσει     και µιαν ηλια µη ειδως
            ο λεγει.
   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153