Page 153 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC
P. 153

146                              ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ                              10:27–40


                    íλης τ¨ς καρδίας σου καÈ âξ íλης τ¨ς ψυχ¨ς σου καÈ âξ íλης τ¨ς Êσχύος
                28 σου καÈ âξ íλης τ¨ς διανοίας σου καÈ τäν πλησίον σου ±ς σεαυτόν. εÚπεν
                29 δà αÎτÄ æρθÀς ‚πεκρίθης τοÜτο ποίει καÈ 
ήσù. å δà ϑέλων δικαιοÜν

                30 áαυτäν εÚπεν πρäς τäν ÊησοÜν καÈ τίς âστίν µου πλησίον.                    Íπολαβ°ν

                    δέ å ÊησοÜς εÚπεν Šνθρωπός τις κατέβαινεν ‚πä Êερουσα똵 εÊς Êεριχ°
                    καÈ λùσταØς περιέπεσεν οË καÈ âκδύσαντες αÎτäν καÈ πληγ€ς âπιθέντες
                31 ‚π¨λθον ‚φέντες ™µιθαν¨ τυγχάνοντα. κατ€ συγκυρίαν δà Éερεύς τις

                32 κατέβαινεν âν τ¬ åδÄ âκείνù καÈ Êδ°ν αÎτäν ‚ντιπαρ¨λθεν. åµοίως δà

                    καÈ λευίτης γενόµενος κατ€ τäν τόπον âλθ°ν καÈ Êδ°ν ‚ντιπαρ¨λθεν.
                33 σαµαρείτης δέ τις åδεύων ªλθεν κατ’ αÎτäν καÈ Êδ°ν αÎτäν âσπλαγχνί-

                34 σθη. καÈ προσελθ°ν κατέδησεν τ€ τραύµατα αÎτοÜ âπιχέων êλαιον καÈ
                    οÚνον âπιβιβάσας δà αÎτäν âπÈ τä Òδιον κτ¨νος ¢γαγεν αÎτäν εÊς πανδο-

                35 χεØον καÈ âπεµελήθη αÎτοÜ. καÈ âπÈ τ˜ν αÖριον âξελθ°ν âκβαλ°ν δύο

                    δηνάρια êδωκεν τÄ πανδοχεØ καÈ εÚπεν αÎτÄ âπιµελήθητι αÎτοÜ καÈ í
                36 τι ‹ν προσδαπανήσùς âγ° âν τÄ âπανέρχεσθαί µε ‚ποδώσω σοι.                          τίς

                    οÞν τούτων τÀν τριÀν δοκεØ σοι πλησίον γεγονέναι τοÜ âµπεσόντος εÊς
                37 τοÌς λùστάς. å δà εÚπεν å ποιήσας τä êλεος µετ’ αÎτοÜ εÚπεν οÞν αÎτÄ

                38 å ÊησοÜς πορεύου καÈ σÌ ποίει åµοίως.               âγένετο δà âν τÄ πορεύεσθαι

                    αÎτοÌς καÈ αÎτäς εÊσ¨λθεν εÊς κώµην τινά γυν˜ δέ τις æνόµατι µάρθα
                39 Íπεδέξατο αÎτόν εÊς τäν οÚκον αÍτ¨ς. καÈ τ¬δε ªν ‚δελφ˜ καλουµένη

                    µαριά £ καÈ παρακαθίσασα παρ€ τοÌς πόδας τοÜ ÊησοÜ ¢κουεν τäν λό-
                40 γον αÎτοÜ. ™ δà µάρθα περιεσπτο περÈ πολλ˜ν διακονίαν âπιστσα δà

                    εÚπεν κύριε οÎ µέλει σοι íτι ™ ‚δελφή µου µόνην µε κατέλιπεν διακο-


                     v.27 ο δε αποκριθεις ειπεν αγαπησεις κυριον τον ϑεον σου εξ ολης [της]  της      ,  καρδιας σου και
                    εν εξ      ,  ,   ολη ολης      ,  ,   τη της      ,  ,   ψυχη ψυχης      ,  ,   σου και εν εξ      ,  ,   ολη ολης      ,  ,   τη
                                                                                          ,

                    της      ,  ,   ισχυι ισχυος      ,  ,   σου και εν εξ      ,  ,   ολη ολης      ,  ,   τη της      ,  ,   διανοια διανοιας      ,  ,






                    σου και τον πλησιον σου ως σεαυτον.  v.29 ο δε ϑελων δικαιωσαι     δικαιουν      ,  ,   εαυτον ειπεν





                    προς τον ιησουν και τις εστιν µου πλησιον.  v.30 υπολαβων δε      ,  ,   ο ιησους ειπεν ανθρωπος τις
                    κατεβαινεν απο ιερουσαληµ εις ιεριχω και λησταις περιεπεσεν οι και εκδυσαντες αυτον και πληγας
                    επιθεντες απηλθον αφεντες ηµιθανη τυγχανοντα      ,  ,   .  v.32 οµοιως δε και λευιτης [γενοµενος]
                    γενοµενος      ,  ,   κατα τον τοπον ελθων και ιδων αντιπαρηλθεν.  v.33 σαµαριτης σαµαρειτης      ,  ,   δε
                    τις οδευων ηλθεν κατ αυτον και ιδων αυτον      ,  ,   εσπλαγχνισθη.  v.35 και επι την αυριον εξελθων      ,  ,

                    εκβαλων εδωκεν     δυο δηναρια εδωκεν      ,  ,   τω πανδοχει και ειπεν αυτω      ,  ,   επιµεληθητι αυτου και
                    ο τι αν προσδαπανησης εγω εν τω επανερχεσθαι µε αποδωσω σοι.  v.36 τις ουν      ,  ,   τουτων των
                    τριων πλησιον     ,   δοκει σοι πλησιον     ,   γεγονεναι του εµπεσοντος εις τους ληστας.  v.37 ο δε ει-
                    πεν ο ποιησας το ελεος µετ αυτου ειπεν δε     ουν      ,  ,   αυτω ο ιησους πορευου και συ ποιει οµοιως.
                    v.38 εγενετο      ,  ,   δε      ,  ,   εν δε τω πορευεσθαι αυτους και      ,  ,   αυτος εισηλθεν εις κωµην τινα γυνη
                    δε τις ονοµατι µαρθα υπεδεξατο αυτον εις      ,  ,   τον      ,  ,   οικον      ,  ,   αυτης      ,  ,   .  v.39 και τηδε

                    ην αδελφη καλουµενη µαριαµ     µαρια      ,  ,   [η]     η      ,  ,   και παρακαθεσθεισα     παρακαθισασα      ,  ,
                    προς     παρα      ,  ,   τους ποδας του κυριου ιησου      ,  ,   ηκουεν τον λογον αυτου.  v.40 η δε µαρθα
                    περιεσπατο περι πολλην διακονιαν επιστασα δε ειπεν κυριε ου µελει σοι οτι η αδελφη µου µονην µε

                    κατελειπεν     κατελιπεν     ,  ,   διακονειν ειπε ουν αυτη ινα µοι συναντιλαβηται.
   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158