Page 96 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC
P. 96
8:38–9:13 ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ 89
τοÌς âµοÌς λόγους âν τ¬ γενε ταύτù τ¬ µοιχαλίδι καÈ µαρτωλÄ καÈ
å υÉäς τοÜ νθρώπου âπαισχυνθήσεται αÎτäν íταν êλθù âν τ¬ δόξù τοÜ
πατρäς αÎτοÜ µετ τÀν γγέλων τÀν γίων.
καÈ êλεγεν αÎτοØς µν λέγω ͵Øν íτι εÊσίν τινες τÀν Áδε áστηκότων 9
οÑτινες οÎ µ γεύσωνται ϑανάτου éως ν Òδωσιν τν ασιλείαν τοÜ ϑεοÜ
âληλυθυØαν âν δυνάµει. καÈ µεθ’’ µέρας ãξ παραλαµβάνει å ÊησοÜς τäν 2
πέτρον καÈ τäν Êάκωβον καÈ τäν Êωάννην καÈ ναφέρει αÎτοÌς εÊς îρος
Íψηλäν κατ’ Êδίαν µόνους καÈ µετεµορφώθη êµπροσθεν αÎτÀν. καÈ τ 3
ɵάτια αÎτοÜ âγένετο στίλβοντα λευκ λίαν ±ς χι°ν οÙα γναφεÌς âπÈ τ¨ς
γ¨ς οÎ δύναται λευκναι. καÈ ºφθη αÎτοØς λίας σÌν µωσεØ καÈ ªσαν 4
συλλαλοÜντες τÄ ÊησοÜ. καÈ ποκριθεÈς å πέτρος λέγει τÄ ÊησοÜ ûαββί 5
καλόν âστιν µς Áδε εÚναι καÈ ποιήσωµεν σκηνάς τρεØς σοÈ µίαν καÈ
µωσεØ µίαν καÈ λίø µίαν. οÎ γρ ¦δει τί λαλήσù ªσαν γρ êκφοβοι. 6
καÈ âγένετο νεφέλη âπισκιάζουσα αÎτοØς καÈ ªλθεν ϕων âκ τ¨ς νεφέλης 7
λέγουσα οÝτός âστιν å υÉός µου å γαπητός αÎτοÜ κούετε. καÈ âξά- 8
πινα περιβλεψάµενοι οÎκέτι οÎδένα εÚδον λλ τäν ÊησοÜν µόνον µεθ’
áαυτÀν. καταβαινόντων δà αÎτÀν πä τοÜ îρους διεστείλατο αÎτοØς Ñνα 9
µηδενÈ διηγήσωνται εÚδον εÊ µ íταν å υÉäς τοÜ νθρώπου âκ νεκρÀν
ναστ¬. καÈ τäν λόγον âκράτησαν πρäς áαυτοÌς συζητοÜντες τί âστιν 10
τä âκ νεκρÀν ναστ¨ναι. καÈ âπηρώτων αÎτäν λέγοντες íτι λέγουσιν 11
οÉ γραµµατεØς íτι λίαν δεØ âλθεØν πρÀτον. å δà ποκριθεÈς εÚπεν αÎ- 12
τοØς λίας µàν âλθ°ν πρÀτον ποκαθιστø πάντα καÈ πÀς γέγραπται âπÈ
τäν υÉäν τοÜ νθρώπου Ñνα πολλ πάθù καÈ âξουδενώθη. λλ λέγω 13
v.38 ος γαρ εαν αν επαισχυνθη µε και τους εµους λογους εν τη γενεα ταυτη τη µοιχαλιδι
και αµαρτωλω και ο υιος του ανθρωπου επαισχυνθησεται αυτον οταν ελθη εν τη δοξη του πατρος
,
,
αυτου µετα των αγγελων των αγιων. 9 v.1 και ελεγεν αυτοις αµην λεγω υµιν οτι εισιν τινες
των , , ωδε των εστηκοτων οιτινες ου µη γευσωνται ϑανατου εως αν ιδωσιν την ασιλειαν του ϑεου
εληλυθυιαν εν δυναµει. v.2 και µετα µεθ , , ηµερας εξ παραλαµβανει ο ιησους τον πετρον
και τον ιακωβον και [τον] τον , , ιωαννην και αναφερει αυτους εις ορος υψηλον κατ ιδιαν µονους
και µετεµορφωθη εµπροσθεν αυτων. v.3 και τα ιµατια αυτου εγενοντο εγενετο , , στιλβοντα
λευκα λιαν ως , , χιων , , οια γναφευς επι της γης ου δυναται ουτως λευκαναι. v.4 και ωφθη
αυτοις ηλιας συν µωυσει µωσει , , και ησαν συλλαλουντες τω ιησου. v.5 και αποκριθεις ο
πετρος λεγει τω ιησου αββι καλον εστιν ηµας ωδε ειναι και ποιησωµεν σκηνας , , τρεις σκηνας
σοι µιαν και µωυσει µωσει , , µιαν και ηλια µιαν. v.6 ου γαρ ηδει τι αποκριθη λαλησει
λαληση , ησαν , , γαρ , , εκφοβοι γαρ εγενοντο . v.7 και εγενετο νεφελη επισκιαζουσα αυ-
τοις και εγενετο ηλθεν , , ϕωνη εκ της νεφελης λεγουσα , ουτος εστιν ο υιος µου ο αγαπητος
αυτου , , ακουετε αυτου . v.9 και καταβαινοντων δε , , αυτων εκ απο , , του ορους διε-
στειλατο αυτοις ινα µηδενι διηγησωνται , , α ειδον διηγησωνται ει µη οταν ο υιος του ανθρωπου
εκ νεκρων αναστη. v.12 ο δε εφη αποκριθεις , , ειπεν , , αυτοις ηλιας µεν ελθων πρωτον
αποκαθιστανει αποκαθιστα , , παντα και πως γεγραπται επι τον υιον του ανθρωπου ινα πολλα
παθη και εξουδενηθη εξουδενωθη , , . v.13 αλλα λεγω υµιν οτι και ηλιας εληλυθεν και εποιησαν
αυτω οσα ηθελον ηθελησαν , , καθως γεγραπται επ αυτον.