Page 166 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC
P. 166
14:33–15:14 ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ 159
áαυτοÜ Íπάρχουσιν οÎ δύναται µου εÚναί µαθητής. καλäν τä λας âν 34
δà τä λας µωρανθ¬ âν τίνι ρτυθήσεται. οÖτε εÊς γ¨ν οÖτε εÊς κοπρίαν 35
εÖθετόν âστιν êξω άλλουσιν αÎτό å êχων Âτα κούειν κουέτω.
ªσαν δà âγγίζοντες αÎτÄ πάντες οÉ τελÀναι καÈ οÉ µαρτωλοÈ κούειν 15
αÎτοÜ. καÈ διεγόγγυζον οÑ ϕαρισαØοι καÈ οÉ γραµµατεØς λέγοντες íτι 2
οÝτος µαρτωλοÌς προσδέχεται καÈ συνεσθίει αÎτοØς. εÚπεν δà πρäς αÎ- 3
τοÌς τν παραβολν ταύτην λέγων. τίς νθρωπος âξ ͵Àν êχων áκατäν 4
πρόβατα καÈ πολέσας ãν âξ αÎτÀν οÎ καταλείπει τ âννενήκονταεννέα
âν τ¬ âρήµú καÈ πορεύεται âπÈ τä πολωλäς éως εÕρù αÎτό. καÈ εÍρ°ν 5
âπιτίθησιν âπÈ τοÌς ºµους áαυτοÜ χαίρων. καÈ âλθ°ν εÊς τäν οÚκον 6
συγκαλεØ τοÌς ϕίλους καÈ τοÌς γείτονας λέγων αÎτοØς συγχάρητέ µοι íτι
εÝρον τä πρόβατόν µου τä πολωλός. λέγω ͵Øν íτι οÕτως χαρ êσται 7
âν τÄ οÎρανÄ âπÈ áνÈ µαρτωλÄ µετανοοÜντι « âπÈ âννενήκονταεννέα δι-
καίοις οÑτινες οÎ χρείαν êχουσιν µετανοίας. « τίς γυν δραχµς êχουσα 8
δέκα âν πολέσù δραχµν µίαν οÎχÈ πτει λύχνον καÈ σαροØ τν οÊ-
κίαν καÈ
ητεØ âπιµελÀς éως íτου εÕρù. καÈ εÍροÜσα συγκαλεØται τς 9
ϕίλας καÈ τς γείτονας λέγουσα συγχάρητέ µοι íτι εÝρον τν δραχµν
£ν πώλεσα. οÕτως λέγω ͵Øν χαρ γίνεται âνώπιον τÀν γγέλων τοÜ 10
ϑεοÜ âπÈ áνÈ µαρτωλÄ µετανοοÜντι. εÚπεν δέ νθρωπός τις εÚχεν δύο 11
υÉούς. καÈ εÚπεν å νεώτερος αÎτÀν τÄ πατρί πάτερ δός µοι τä âπιβάλλον 12
µέρος τ¨ς οÎσίας καÈ διεØλεν αÎτοØς τäν ίον. καÈ µετ’ οÎ πολλς µέ- 13
ας συναγαγ°ν παντα å νεώτερος υÉäς πεδήµησεν εÊς χώραν µακράν
καÈ âκεØ διεσκόρπισεν τν οÎσίαν αÎτοÜ
Àν σώτως. δαπανήσαντος 14
δà αÎτοÜ πάντα âγένετο λιµäς Êσχυρäς κατ τν χώραν âκείνην καÈ αÎ-
v.33 ουτως ουν πας εξ υµων ος ουκ αποτασσεται πασιν τοις εαυτου υπαρχουσιν ου δυναται µου ,
ειναι µου µαθητης. v.34 καλον ουν το αλας εαν δε και το αλας µωρανθη εν τινι αρτυθησεται.
,
15 v.1 ησαν δε εγγιζοντες , , αυτω εγγιζοντες παντες οι τελωναι και οι αµαρτωλοι ακουειν αυτου.
v.2 και διεγογγυζον οι τε ϕαρισαιοι και οι γραµµατεις λεγοντες οτι ουτος αµαρτωλους προσδεχεται
και συνεσθιει αυτοις. v.4 τις ανθρωπος εξ υµων εχων εκατον προβατα και απολεσας εν , , εξ αυτων
εν ου καταλειπει τα ενενηκοντα , εννεα , εννενηκονταεννεα , εν τη ερηµω και πορευεται επι το
απολωλος εως ευρη αυτο. v.5 και ευρων επιτιθησιν επι τους ωµους αυτου εαυτου , , χαιρων.
v.7 λεγω υµιν οτι ουτως χαρα εσται , , εν τω ουρανω εσται επι ενι αµαρτωλω µετανοουντι η επι
ενενηκοντα , εννεα , εννενηκονταεννεα , δικαιοις οιτινες ου χρειαν εχουσιν µετανοιας. v.8 η
τις γυνη δραχµας εχουσα δεκα εαν απολεση δραχµην µιαν ουχι απτει λυχνον και σαροι την οικιαν και
ητει επιµελως εως ου οτου , , ευρη. v.9 και ευρουσα συγκαλει συγκαλειται , , τας ϕιλας
και τας , , γειτονας λεγουσα συγχαρητε µοι οτι ευρον την δραχµην ην απωλεσα. v.10 ουτως
λεγω υµιν χαρα , , γινεται χαρα ενωπιον των αγγελων του ϑεου επι ενι αµαρτωλω µετανοουντι.
v.12 και ειπεν ο νεωτερος αυτων τω πατρι πατερ δος µοι το επιβαλλον µερος της ουσιας ο δε
και , , διειλεν αυτοις τον ιον. v.13 και µετ ου πολλας ηµερας συναγαγων παντα απαντα , ,
ο νεωτερος υιος απεδηµησεν εις χωραν µακραν και εκει διεσκορπισεν την ουσιαν αυτου
ων ασωτως.
v.14 δαπανησαντος δε αυτου παντα εγενετο λιµος ισχυρα ισχυρος , , κατα την χωραν εκεινην και
αυτος ηρξατο υστερεισθαι.
