Page 164 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC

14:4–19 ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ 157

σαββάτú ϑεραπεύειν. οÉ δà ™σύχασαν καÈ âπιλαβόµενος Êάσατο αÎτäν 4
καÈ ‚πέλυσεν. καÈ ‚ποκριθεÈς πρäς αÎτοÌς εÚπεν τίνος ͵Àν îνος « 5
οÜς εÊς ϕρέαρ âµπεσεØται καÈ οÎκ εÎθέως ‚νασπάσει αÎτäν âν τ˜ ™µέ-

ø τοÜ σαββάτου. καÈ οÎκ Òσχυσαν ‚νταποκριθ¨ναι αÎτÄ πρäς ταÜτα. 6
êλεγεν δà πρäς τοÌς κεκληµένους παραβολήν âπέχων πÀς τ€ς πρωτοκλι- 7

σίας âξελέγοντο λέγων πρäς αÎτούς. íταν κληθ¬ς Íπό τινος εÊς γάµους 8
µ˜ κατακλιθ¬ς εÊς τ˜ν πρωτοκλισίαν µήποτε âντιµότερός σου ® κεκλη-

µένος Íπ’ αÎτοÜ. καÈ âλθ°ν å σà καÈ αÎτäν καλέσας âρεØ σοι δäς τούτú 9
τόπον καÈ τότε Šρξù µετ’ αÊσχύνης τäν êσχατον τόπον κατέχειν. ‚λλ’ 10
íταν κληθ¬ς πορευθεÈς ‚νάπεσον εÊς τäν êσχατον τόπον Ñνα íταν êλθù
å κεκληκώς σε εÒπù σοι ϕίλε προσανάβηθι ‚νώτερον τότε êσται σοι δόξα

âνώπιον τÀν συνανακειµένων σοι. íτι πς å ÍψÀν áαυτäν ταπεινωθή- 11
σεται καÈ å ταπεινÀν áαυτäν Íψωθήσεται. êλεγεν δà καÈ τÄ κεκληκότι 12
αÎτόν íταν ποι¬ς Šριστον « δεØπνον µ˜ ϕώνει τοÌς ϕίλους σου µηδà
τοÌς ‚δελφούς σου µηδà τοÌς συγγενεØς σου µηδà γείτονας πλουσίους

µήποτε καÈ αÎτοÈ σε ‚ντικαλέσωσίν καÈ γένηται σοι ‚νταπόδοµά. ‚λλ’ 13
íταν ποι¬ς δοχ˜ν κάλει πτωχούς ‚ναπήρους χωλούς τυφλούς. καÈ 14
µακάριος êσù íτι οÎκ êχουσιν ‚νταποδοÜναί σοι ‚νταποδοθήσεται γάρ

σοι âν τ¬ ‚ναστάσει τÀν δικαίων. ‚κούσας δέ τις τÀν συνανακειµένων 15
ταÜτα εÚπεν αÎτÄ µακάριος çς ϕάγεται Šρτον âν τ¬ ασιλείø τοÜ ϑεοÜ.

å δà εÚπεν αÎτÄ Šνθρωπός τις âποίησεν δεØπνον µέγα καÈ âκάλεσεν πολ- 16

λούς. καÈ ‚πέστειλεν τäν δοÜλον αÎτοÜ τ¬ ¹ρø τοÜ δείπνου εÊπεØν τοØς 17
κεκληµένοις êρχεσθε íτι ¢δη éτοιµά âστιν πάντα. καÈ ¢ρξαντο ‚πä µις 18
παραιτεØσθαι πάντες å πρÀτος εÚπεν αÎτÄ ‚γρäν šγόρασα καÈ êχω ‚νάγ-
κην âξελθεØν καÈ ÊδεØν αÎτόν âρωτÀ σε êχε µε παρùτηµένον. καÈ éτερος 19

v.5 και αποκριθεις , προς αυτους ειπεν τινος υµων υιος ονος η ους εις ϕρεαρ πεσειται
εµπεσειται , , και ουκ ευθεως ανασπασει αυτον εν τη , , , ηµερα του σαββατου. v.6 και ουκ
,
,

ισχυσαν ανταποκριθηναι αυτω , , προς ταυτα. v.9 και ελθων ο σε και αυτον καλεσας ερει σοι
δος τουτω τοπον και τοτε αρξη µετα µετ , , αισχυνης τον εσχατον τοπον κατεχειν. v.10 αλλ οταν
κληθης πορευθεις αναπεσε , αναπεσον , εις τον εσχατον τοπον ινα οταν ελθη ο κεκληκως σε ερει

ειπη , , σοι ϕιλε προσαναβηθι ανωτερον τοτε εσται σοι δοξα ενωπιον παντων των συνανακειµενων
σοι. v.12 ελεγεν δε και τω κεκληκοτι αυτον οταν ποιης αριστον η δειπνον µη ϕωνει τους ϕιλους
σου µηδε τους αδελφους σου µηδε τους συγγενεις σου µηδε γειτονας πλουσιους µηποτε και αυτοι
σε , , αντικαλεσωσιν σε και γενηται σοι , , ανταποδοµα σοι . v.13 αλλ οταν ποιης , , δοχην
ποιης καλει πτωχους αναπειρους αναπηρους , , χωλους τυφλους. v.15 ακουσας δε τις των

συνανακειµενων ταυτα ειπεν αυτω µακαριος οστις ος , , ϕαγεται αριστον αρτον , , εν τη ασιλεια
του ϑεου. v.16 ο δε ειπεν αυτω ανθρωπος τις εποιει εποιησεν , , δειπνον µεγα και εκαλεσεν

πολλους. v.17 και απεστειλεν τον δουλον αυτου τη ωρα του δειπνου ειπειν τοις κεκληµενοις ερχεσθε
οτι ηδη ετοιµα εστιν παντα , , . v.18 και ηρξαντο απο µιας παραιτεισθαι , , παντες παραιτεισθαι
ο πρωτος ειπεν αυτω αγρον ηγορασα και εχω αναγκην εξελθων εξελθειν , , και , , ιδειν αυτον
ερωτω σε εχε µε παρητηµενον.