Page 112 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC
P. 112

14:11–26                        ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ                                  105


            λαντο αÎτÄ ‚ργύριον δοÜναι καÈ âζήτει πÀς εÎκαίρως αÎτäν παραδÄ.
            καÈ τ¬ πρώτù ™µέρø τÀν ‚ζύµων íτε τä πάσχα êθυον λέγουσιν αÎτÄ οÉ 12
            µαθηταÈ αÎτοÜ ποÜ ϑέλεις ‚πελθόντες áτοιµάσωµεν Ñνα ϕάγùς τä πά-

            σχα. καÈ ‚ποστέλλει δύο τÀν µαθητÀν αÎτοÜ καÈ λέγει αÎτοØς Íπάγετε 13
            εÊς τ˜ν πόλιν καÈ ‚παντήσει ͵Øν Šνθρωπος κεράµιον Õδατος  αστάζων

            ‚κολουθήσατε αÎτÄ. καÈ íπου â€ν εÊσέλθù εÒπατε τÄ οÊκοδεσπότù íτι 14
            å διδάσκαλος λέγει ποÜ âστιν τä κατάλυµά íπου τä πάσχα µετ€ τÀν

            µαθητÀν µου ϕάγω. καÈ αÎτäς ͵Øν δείξει ‚ν°γεον µέγα âστρωµένον 15
            éτοιµον âκεØ áτοιµάσατε ™µØν. καÈ âξ¨λθον οÉ µαθηταÈ αÎτοÜ καÈ ªλθον 16
            εÊς τ˜ν πόλιν καÈ εÝρον καθ°ς εÚπεν αÎτοØς καÈ ™τοίµασαν τä πάσχα.

            καÈ æψίας γενοµένης êρχεται µετ€ τÀν δώδεκα. καÈ ‚νακειµένων αÎτÀν 17, 18
            καÈ âσθιόντων εÚπεν å ÊησοÜς ‚µ˜ν λέγω ͵Øν íτι εÙς âξ ͵Àν παραδώσει

            µε å âσθίων µετ’ âµοÜ.         οÑ δà ¢ρξαντο λυπεØσθαι καÈ λέγειν αÎτÄ εÙς 19

            καθ’ εÙς µήτι âγώ καÈ Šλλος µήτι âγώ. å δà ‚ποκριθεÈς εÚπεν αÎτοØς εÙς 20
            âκ τÀν δώδεκα å âµβαπτόµενος µετ’ âµοÜ εÊς τä τρύβλιον.                  å µàν υÉäς 21

            τοÜ ‚νθρώπου Íπάγει καθ°ς γέγραπται περÈ αÎτοÜ οÎαÈ δà τÄ ‚νθρώπú
            âκείνú δι’ οÝ å υÉäς τοÜ ‚νθρώπου παραδίδοται καλäν ªν αÎτÄ εÊ οÎκ
            âγεννήθη å Šνθρωπος âκεØνος.            καÈ âσθιόντων αÎτÀν λαβ°ν å ÊησοÜς 22
            Šρτον εÎλογήσας êκλασεν καÈ êδωκεν αÎτοØς καÈ εÚπεν λάβετε ϕάγετε
            τοÜτό âστιν τä σÀµά µου.          καÈ λαβ°ν τä ποτήριον εÎχαριστήσας êδω- 23

            κεν αÎτοØς καÈ êπιον âξ αÎτοÜ πάντες. καÈ εÚπεν αÎτοØς τοÜτό âστιν τä 24
            αÙµά µου τä τ¨ς καιν¨ς διαθήκης τä περÈ πολλÀν âκχυνόµενον. ‚µ˜ν 25
            λέγω ͵Øν íτι οÎκέτι οÎ µ˜ πίω âκ τοÜ γεννήµατος τ¨ς ‚µπέλου éως τ¨ς
            ™µέρας âκείνης íταν αÎτä πίνω καινäν âν τ¬  ασιλείø τοÜ ϑεοÜ.                     καÈ 26





             v.11 οι δε ακουσαντες εχαρησαν και επηγγειλαντο αυτω αργυριον δουναι και εζητει πως
            ευκαιρως      ,  ,   αυτον ευκαιρως     παραδοι     παραδω      ,  ,   .  v.14 και οπου εαν εισελθη ειπατε τω
            οικοδεσποτη οτι ο διδασκαλος λεγει που εστιν το καταλυµα µου     οπου το πασχα µετα των µαθητων
            µου ϕαγω.   v.15 και αυτος υµιν δειξει αναγαιον ανωγεον      ,  ,   µεγα εστρωµενον ετοιµον και εκει
            ετοιµασατε ηµιν.  v.16 και εξηλθον οι µαθηται αυτου      ,  ,   και ηλθον εις την πολιν και ευρον καθως


            ειπεν αυτοις και ητοιµασαν το πασχα.  v.18 και ανακειµενων αυτων και εσθιοντων ειπεν      ,  ,   ο ιη-
            σους ειπεν αµην λεγω υµιν οτι εις εξ υµων παραδωσει µε ο εσθιων µετ εµου.  v.19 οι      ,  ,   δε      ,  ,
            ηρξαντο λυπεισθαι και λεγειν αυτω εις κατα     καθ      ,  ,   εις µητι      ,  ,   εγω      ,  ,   και      ,  ,   αλλος      ,  ,

            µητι εγω.  v.20 ο δε αποκριθεις      ,  ,   ειπεν αυτοις εις εκ      ,  ,   των δωδεκα ο εµβαπτοµενος µετ εµου
            εις το τρυβλιον.  v.21 οτι     ο µεν υιος του ανθρωπου υπαγει καθως γεγραπται περι αυτου ουαι δε
            τω ανθρωπω εκεινω δι ου ο υιος του ανθρωπου παραδιδοται καλον ην      ,  ,   αυτω ει ουκ εγεννηθη ο
            ανθρωπος εκεινος.  v.22 και εσθιοντων αυτων λαβων ο      ,  ,   ιησους      ,  ,   αρτον ευλογησας εκλα-
            σεν και εδωκεν αυτοις και ειπεν λαβετε ϕαγετε      ,  ,   τουτο εστιν το σωµα µου.  v.23 και λαβων
            το      ,  ,   ποτηριον ευχαριστησας εδωκεν αυτοις και επιον εξ αυτου παντες.  v.24 και ειπεν αυτοις
            τουτο εστιν το αιµα µου το      ,  ,   της καινης      ,  ,   διαθηκης το εκχυννοµενον υπερ περι      ,  ,   πολλων
            εκχυνοµενον      ,  ,   .  v.25 αµην λεγω υµιν οτι ουκετι ου µη πιω εκ του γενηµατος     ,   γεννηµατος     ,


            της αµπελου εως της ηµερας εκεινης οταν αυτο πινω καινον εν τη  ασιλεια του ϑεου.
   107   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117