Page 348 - TEXTE REÇU - NOUVEAU TESTAMENT GREC
P. 348

2:6–3:5           Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΩΤΗ                           341


            µ˜ ® âν σοφίø ‚νθρώπων ‚λλ’ âν δυνάµει ϑεοÜ.                 σοφίαν δà λαλοܵεν 6
            âν τοØς τελείοις σοφίαν δà οÎ τοÜ αÊÀνος τούτου οÎδà τÀν ‚ρχόντων τοÜ
            αÊÀνος τούτου τÀν καταργουµένων.               ‚λλ€ λαλοܵεν σοφίαν ϑεοÜ âν 7

            µυστηρίú τ˜ν ‚ποκεκρυµµένην £ν προώρισεν å ϑεäς πρä τÀν αÊώνων
            εÊς δόξαν ™µÀν. £ν οÎδεÈς τÀν ‚ρχόντων τοÜ αÊÀνος τούτου êγνωκεν εÊ 8
            γ€ρ êγνωσαν οÎκ ‹ν τäν κύριον τ¨ς δόξης âσταύρωσαν.                    ‚λλ€ καθ°ς 9
            γέγραπται ƒ æφθαλµäς οÎκ εÚδεν καÈ οÞς οÎκ ¢κουσεν καÈ âπÈ καρδίαν

            ‚νθρώπου οÎκ ‚νέβη ƒ ™τοίµασεν å ϑεäς τοØς ‚γαπÀσιν αÎτόν.                      ™µØν 10
            δà å ϑεäς ‚πεκάλυψεν δι€ τοÜ πνεύµατος αÎτοÜ τä γ€ρ πνεܵα πάντα
            âρευν” καÈ τ€  άθη τοÜ ϑεοÜ. τίς γ€ρ οÚδεν ‚νθρώπων τ€ τοÜ ‚νθρώπου 11
            εÊ µ˜ τä πνεܵα τοÜ ‚νθρώπου τä âν αÎτÄ οÕτως καÈ τ€ τοÜ ϑεοÜ οÎδεÈς

            οÚδεν εÊ µ˜ τä πνεܵα τοÜ ϑεοÜ.           ™µεØς δà οÎ τä πνεܵα τοÜ κόσµου 12
            âλάβοµεν ‚λλ€ τä πνεܵα τä âκ τοÜ ϑεοÜ Ñνα εÊδÀµεν τ€ Íπä τοÜ ϑεοÜ

            χαρισθέντα ™µØν. ƒ καÈ λαλοܵεν οÎκ âν διδακτοØς ‚νθρωπίνης σοφίας 13
            λόγοις ‚λλ’ âν διδακτοØς πνεύµατοςV αγίου πνευµατικοØς πνευµατικ€

            συγκρίνοντες. ψυχικäς δà Šνθρωπος οÎ δέχεται τ€ τοÜ πνεύµατος τοÜ 14
            ϑεοÜ µωρία γ€ρ αÎτÄ âστιν καÈ οÎ δύναται γνÀναι íτι πνευµατικÀς ‚να-
            κρίνεται. å δà πνευµατικäς ‚νακρίνει µàν πάντα αÎτäς δà Íπ’ οÎδενäς 15

            ‚νακρίνεται. τίς γ€ρ êγνω νοÜν κυρίου çς συµβιβάσει αÎτόν ™µεØς δà 16
            νοÜν χριστοÜ êχοµεν.

               καÈ âγώ ‚δελφοί οÎκ šδυνήθην λαλ¨σαι ͵Øν ±ς πνευµατικοØς ‚λλ’ 3

            ±ς σαρκικοØς ±ς νηπίοις âν χριστÄ. γάλα ͵ς âπότισα καÈ οÎ  ρÀµα 2
            οÖπω γ€ρ šδύνασθε ‚λλ’ οÞτε êτι νÜν δύνασθε. êτι γ€ρ σαρκικοί âστε 3
            íπου γ€ρ âν ͵Øν 
¨λος καÈ êρις καÈ διχοστασίαι οÎχÈ σαρκικοί âστε καÈ
            κατ€ Šνθρωπον περιπατεØτε.           íταν γ€ρ λέγù τις âγ° µέν εʵι παύλου 4
            éτερος δέ âγ° ‚πολλÀ οÎχÈ σαρκικοί âστε.                τίς οÞν âστιν παÜλος τίς 5


             v.7 αλλα λαλουµεν σοφιαν      ,  ϑεου σοφιαν  εν µυστηριω την αποκεκρυµµενην ην προωρισεν
            ο ϑεος προ των αιωνων εις δοξαν ηµων.  v.10 ηµιν δε απεκαλυψεν     ο ϑεος απεκαλυψεν      ,  ,
                                        ,

            δια του πνευµατος αυτου      ,  ,   το γαρ πνευµα παντα εραυνα     ερευνα      ,  ,   και τα  αθη του ϑεου.
            v.11 τις γαρ οιδεν ανθρωπων τα του ανθρωπου ει µη το πνευµα του ανθρωπου το εν αυτω ουτως
            και τα του ϑεου ουδεις εγνωκεν     οιδεν      ,  ,   ει µη το πνευµα του ϑεου.  v.13 α και λαλουµεν
            ουκ εν διδακτοις ανθρωπινης σοφιας λογοις αλλ εν διδακτοις πνευµατος αγιου      ,  ,   πνευµατικοις
            πνευµατικα συγκρινοντες.  v.15 ο δε πνευµατικος ανακρινει [τα]     µεν      ,  ,   παντα αυτος δε υπ ου-
            δενος ανακρινεται.  3   v.1 καγω     και      ,  ,   εγω      ,  ,   αδελφοι ουκ ηδυνηθην λαλησαι     ,  ,   υµιν
            λαλησαι     ως πνευµατικοις αλλ ως σαρκινοις σαρκικοις      ,  ,   ως νηπιοις εν χριστω.  v.2 γαλα υµας
            εποτισα και      ,  ,   ου  ρωµα ουπω γαρ εδυνασθε     ,   ηδυνασθε     ,   αλλ ουδε ουτε      ,  ,   ετι νυν δυνασθε.

            v.3 ετι γαρ σαρκικοι εστε οπου γαρ εν υµιν 
ηλος και ερις και      ,  ,   διχοστασιαι      ,  ,   ουχι σαρκικοι

            εστε και κατα ανθρωπον περιπατειτε.  v.4 οταν γαρ λεγη τις εγω µεν ειµι παυλου ετερος δε εγω
            απολλω ουκ     ουχι      ,  ,   ανθρωποι     σαρκικοι      ,  ,   εστε.  v.5 τι     τις      ,  ,   ουν εστιν παυλος      ,  ,
            τις      ,  ,   δε      ,  ,   απολλως τι     δε     εστιν     παυλος     αλλ      ,  ,   η      ,  ,   διακονοι δι ων επιστευσατε και
            εκαστω ως ο κυριος εδωκεν.
   343   344   345   346   347   348   349   350   351   352   353